De traditie schrijft voor dat een klassiek aanzoek inhoudt dat iemand op één knie gaat zitten. Vanaf het moment dat we ons eerste sprookje hoorden tot de laatste keer dat we een twijfelachtige romcom op Netflix zagen, is dit het romantische scenario dat we verwachten van een potentiële partner die ons wil betrekken bij hun lang en gelukkig leven. Maar heb je ooit gestopt om je af te vragen waarom voorstellen de neiging hebben om op deze manier uit te spelen?
Her.ie en trouwsite Engagement Ring Bible vroegen zich dat precies af en doken in de geschiedenis achter deze aanzoektraditie, waarbij ze ontdekten dat het dateert uit de middeleeuwen of, zoals ERB het zegt, ‘de dagen van ridderschap en formele hofmakerij.’
‘Ridders zouden op één knie voor hun heer gaan zitten als een blijk van respect, gehoorzaamheid en loyaliteit. Het kwam ook vaak voor bij religieuze ceremonies, en in die tijd waren huwelijk en religie onlosmakelijk met elkaar verbonden,’ aldus de site.
‘Dus wanneer een hoffelijke heer zijn dame ten huwelijk vroeg, zijn trouw aan haar beloofde en zijn onsterfelijke liefde voor haar verklaarde, was op één knie gaan de natuurlijke gang van zaken.
Hoewel andere huwelijkstradities vaak nogal verontrustend zijn in hun oorsprong (bruidsmeisjes droegen oorspronkelijk bijpassende jurken om boze geesten af te leiden van de aanstaande bruid), lijkt het erop dat deze specifieke traditie eigenlijk voortkomt uit een plaats van liefde en respect. Ontroerend, niet?
Wat de trouwring zelf betreft, hebben we te danken aan Paus Innocentius III. In 1214 voerde hij een wet in die bepaalde dat verloofde paren een wachttijd in acht moesten nemen tussen het aanzoek en het huwelijkscontract. Gedurende deze tijd moesten ze elk een ring om hun vinger dragen als teken van hun verbintenis.
LEES MEER: The Real Reason Why Bridesmaids Wear Matching Dresses
READ MORE: De reden waarom bruiden sluiers dragen