Tot zover de rustige zondagen. AT&T kondigde vandaag aan dat het T-Mobile US van Deutsche Telekom zal overnemen, een fusie die, indien voltooid, het bedrijf veruit de grootste draadloze telefoonmaatschappij van het land zal maken. Het zal ons ook achterlaten met drie nationale carriers: AT5043>T, aartsrivaal Verizon Wireless, en de veel kleinere Sprint.
Ik ben geen expert op het gebied van de dynamiek van de telecommunicatie-industrie, maar Om Malik’s gedachten – dat dit slecht nieuws is voor iedereen behalve AT5043>T en T-Mobile aandeelhouders – doen een goed werk van het samenvatten van de pessimistische visie die ik instinctief geneigd ben te nemen. In de VS was T-Mobile een schamele underdog die schokkende dingen deed zoals de maandelijkse rekeningen verlagen zodra een klant een contract voor een gesubsidieerde telefoon had afgesloten. Het is moeilijk voor te stellen dat de persoonlijkheid van T-Mobile zal afstralen op AT&T in plaats van andersom.
Natuurlijk doet AT&T zijn best om aan te tonen dat dit goed nieuws is: Als de fusie doorgaat, zal het meer draadloos spectrum hebben om mee te werken, en het zegt dat het LTE zal brengen naar voormalige T-Mobile-klanten. En het bedrijf voert aan dat (A) er nog steeds voldoende concurrentie is tussen nationale en regionale draadloze bedrijven, en (B) dat fusies in het verleden goed zijn geweest voor de consument. Dat is, denk ik, het argument dat je zou verwachten van een bedrijf met de naam AT&T.
Nu het erop lijkt dat de VS zal worden achtergelaten met slechts drie nationale draadloze telefoonmaatschappijen, dwaalden mijn gedachten terug naar het begin van de jaren 1980, toen het oorspronkelijke AT&T-monopolie werd opgebroken door het ministerie van Justitie. Het was een ander tijdperk – een waarin niemand een mobiele telefoon bezat en iedereen door de neus moest betalen voor langeafstandsdiensten. (Snel vooruit naar 2011: Bijna iedereen heeft een mobiele telefoon, en lange afstand is gratis). Maar de theorie toen was dat meer telefoonbedrijven beter zou zijn voor de consument dan minder telefoonbedrijven.
Ik wist wat er gebeurde in de jaren daarna: Er kwamen nieuwe telefoonbedrijven, maar een eindeloze parade van fusies leidde ertoe dat veel van de oorspronkelijke AT&T-fusie werd gereconstrueerd tot twee kolossen: AT&T (die eigenlijk afstamt van Southwestern Bell) en Verizon (ooit Bell Atlantic). Ik was echter bijna alle details vergeten, en het nieuws van vandaag zette me ertoe aan terug te gaan en me te herinneren wat er wanneer gebeurde. Het leek de moeite waard om het hier op te nemen.
Je kunt twisten over mijn boekhouding van de dingen, en zult dat waarschijnlijk ook doen-en dat is prima. Ik noem MCI of WorldCom niet eens tot 1997, bijvoorbeeld, en sommige logo’s zijn niet de juiste voor de jaren in kwestie. Er zijn een aantal bedrijven die ik helemaal niet noem, zoals Alltel en Omnipoint. Ook “Mobile Virtual Network Operators” zoals Virgin Wireless (in 2009 overgenomen door Sprint) of regionale spelers zoals Cricket en MetroPCS komen niet aan bod. Nu ik erover nadenk, wat me echt interesseert is de geschiedenis van wat de draadloze industrie is geworden, daarom vermeld ik Comcast of Vonage of Skype of talloze andere bedrijven die telefoondiensten van een of andere soort aanbieden niet. En zelfs dan, als ik elke fusie, overname en andere zakelijke transactie van de afgelopen drie decennia zou behandelen, zou ik nooit klaar zijn met het schrijven van deze post.
Dus hier gaan we…
In januari maakt AT5043>T een einde aan een langlopende antitrustzaak door het Amerikaanse ministerie van Justitie door in te stemmen met het opsplitsen van zichzelf in een nationale lange-afstands carrier en zeven “Baby Bells.” De opsplitsing zou in 1984 moeten plaatsvinden.
De opsplitsing vindt plaats. De oude lokale telefoonbedrijven van AT&T worden Ameritech, Bell Atlantic, BellSouth, NYNEX, Pacific Telesis, Southwestern Bell en US West.
1986
GTE, een onafhankelijk telefoonbedrijf met wortels die teruggaan tot 1918, splitst zijn GTE Sprint-divisie af en fuseert deze met US Telecom, dat wortels heeft die teruggaan tot 1899. Het gefuseerde bedrijf begint langeafstandsdiensten aan te bieden in concurrentie met AT5043>T onder de naam Sprint (wat overigens staat voor “Southern Pacific Railroad Intelligent Network of Telecommunications”).
1987
Draadloze telefoonmaatschappij Fleet Call wordt opgericht. Het verandert zijn naam in Nextel in 1993.
SBC neemt Cellular One over, het cellulaire bedrijf van Metromedia.
Pacific Northwest Cellular wordt opgericht. Later verandert het zijn naam in VoiceStream.
1994
AT&T neemt de draadloze pionier McCaw Cellular over, die samen met Southwestern Bell eigenaar is van de merknaam Cellular One, en begint de naam AT&T te gebruiken in plaats van Cellular One (maar Southwestern Bell blijft de naam Cellular One gebruiken) .
Pacific Telesis splitst zijn draadloze diensten af in AirTouch.
1995
Southwestern Bell verandert zijn naam in SBC.
1996
In de eerste grote ommekeer van de Bell-splitsing neemt Bell Atlantic NYNEX over.
1997
SBC neemt Pacific Telesis over.
WorldCom, een langeafstandsbedrijf met wortels die dateren uit 1983, neemt MCI over, dat teruggaat tot 1963, en vormt zo MCI WorldCom.
1999
SBC neemt Ameritech over.
AirTouch fuseert met het Britse Vodfone tot Vodafone Airtouch.
2000
QWEST (opgericht in 1996) neemt US West over.
Vodafone Airtouch en Bell Atlantic vormen een joint venture onder de naam Verizon Wireless.
Bell Atlantic fuseert met GTE tot Verizon.
2001
SBC en BellSouth combineren hun draadloze activiteiten tot een bedrijf met de naam Cingular.
AT&T (dat heeft geprobeerd zich om te vormen tot een megaconglomeraat op het gebied van interlokaal/ draadloos/kabel) stoot zijn draadloze activiteiten af en vormt AT&T Wireless Services.
De Duitse telecommunicatiegigant Deutsche Telekom, die in 2001 VoiceStream had overgenomen, verandert de naam van de Amerikaanse activiteiten in T-Mobile.
WiMAX-aanbieder Clearwire wordt opgericht.
Na een groot boekhoudschandaal verandert WorldCom zijn naam in MCI.
Cingular neemt AT&T Wireless over.
Qwest, dat zijn eigen draadloze dienst had aangeboden, verkoopt zijn activa en wordt een wederverkoper voor Sprint (in 2008 stapt het over op Verizon Wireless). (Het blijft vaste telefoondiensten aanbieden, maar ik haal die op dit moment uit deze boekhouding.)
2005
Sprint koopt Nextel en vormt zo Sprint Nextel.
SBC neemt AT&T over en neemt diens naam aan.
Verizon neemt MCI over.
AT&T neemt BellSouth over en doopt diens draadloze Cingular-dienst om tot AT&T.
Sprint Nextel’s draadloze breedbandeenheid XOHM fuseert met Clearwire, waardoor Sprint voor 54% eigenaar wordt van het gecombineerde bedrijf. (Clearwire bestaat nog steeds, maar ik laat het hier buiten beschouwing omdat het voor het grootste deel in handen is van Sprint.)
AT&T gaat akkoord met de aankoop van T-Mobile US van Deutsche Telekom, in een deal die naar verwachting volgend jaar zal worden gesloten.
Whew. Op dit moment zijn er niet veel theoretische fusies meer over om te gebeuren, hoewel Sprint (die zou hengelen om T-Mobile te kopen voordat AT5043>T stapte in) zou kunnen eindigen worden gekocht door iemand.
En hey, als het ministerie van Justitie voelt als het ingrijpen en het opleggen van concurrentie voordat we eindigen met weer een telefoon bedrijf, er is een handige sjabloon. We kunnen gewoon teruggaan naar dit: