Toen u begon met beleggen, bent u wellicht in aanraking gekomen met iets dat bekend staat als een UIT, of Unit Investment Trust. In dit overzicht wordt de basis uitgelegd, zodat u weet wat UIT’s zijn, hoe ze zijn samengesteld en waarom ze generaties lang een belangrijke pijler van beleggingsportefeuilles zijn geweest.
Wat is een Unit Investment Trust?
Net als een beleggingsfonds is een unit investment trust geregistreerd bij de Amerikaanse Securities and Exchange Commission onder de Investment Company Act van 1940. Een UIT verschilt van een beleggingsfonds in die zin dat het bestaat uit een mandje passief gehouden aandelen, obligaties, hypotheken, REIT’s, MLP’s, preferente aandelen, of andere effecten die zijn samengesteld door een investeringsbank, makelaarskantoor, vermogensbeheerder, of sponsor die geld heeft ingezameld van beleggers om de portefeuille samen te stellen in overeenstemming met de richtlijnen die zijn vastgelegd in een juridisch document genaamd de Trust Indenture.
Soms wordt de selectie kwantitatief gemaakt. Soms wordt ze kwalitatief gemaakt. In zeldzamere gevallen is het een combinatie. Zo kan een UIT bijvoorbeeld bestaan uit een mandje blue-chip aandelen die al minstens 25 jaar elk jaar dividend uitkeren en een bepaalde minimum marktkapitalisatie hebben. Een andere UIT zou kunnen bestaan uit biotechnologieaandelen die hun hoofdkantoor in de Verenigde Staten hebben. Weer een ander kan uitsluitend beleggen in bedrijfsobligaties die zijn uitgegeven door bedrijven die binnen een bepaalde sector of bedrijfstak opereren. De eigenaar van een beleggingsfonds ontvangt de participaties en int de inkomsten die door de beleggingen worden gegenereerd totdat het fonds wordt ontbonden.
Eenmaal gevormd, is het UIT in wezen “dood geld” in die zin dat er geen doorlopend actief beheer is. Dit houdt de omzet en de kosten lager dan veel actief beheerde fondsen.
UIT Expiratiedata
Een rimpel die nieuwe beleggers hebben wanneer ze unit investment trusts tegenkomen, is de ontdekking dat ze expiratiedata hebben. Op vervaldatum, de trust ontbindt. De eigenaar heeft gewoonlijk een van de volgende drie keuzes:
- Ermee in het bezit komen van de onderliggende activa (bekend als een “in-kind” levering). Dat wil zeggen, u krijgt uw deel van alle aandelen, obligaties, REIT’s, of andere holdings in de trust overgedragen op uw naam. Voor de meeste mensen zou dit betekenen dat ze worden gestort op een effectenrekening of dat ze direct worden geregistreerd om te profiteren van de DRIP’s.
- Rollover de trust in een nieuwe soortgelijke, identieke, of andere unit investment trust aangeboden door de sponsor. Vaak zullen sponsors stimulansen bieden om dit te doen, vaak in de vorm van een lagere verkoopvergoeding of een andere vergoedingsregeling.
- Neem contante liquidatiewaarde bij de beëindiging van de trust wanneer de onderliggende holdings worden verkocht of, in het geval van obligaties, vervallen.
UIT Structuren
De huidige wetgeving staat unit investment trusts toe om op een van de twee manieren te worden gestructureerd. De eerste staat bekend als een “grant of trust”, die de deelnemer proportioneel eigendom geeft in de feitelijke onderliggende mand van effecten.
De tweede is een “gereglementeerde beleggingsmaatschappij”, waarin de deelnemer eigenaar is van de trust, vennootschap of vennootschap (afhankelijk van de exacte juridische structuur die wordt gebruikt om het aanbod te vergemakkelijken) die op zijn beurt eigenaar is van de mand met effecten.
Vanuit een praktisch standpunt, is er niet veel verschil voor de belegger, maar het is belangrijk om de regelgevingsdossiers te bestuderen om precies te weten welk type u hebt verworven en of u comfortabel bent met de structuur en de risico’s. Sommige moderne unit investment trusts worden verkocht als Exchange Traded Funds of ETF’s.
Hoe populair zijn ze?
In veel opzichten waren beleggingsfondsen een van de vroegste vormen van een gemeenschappelijk fonds, ondanks het feit dat ze een duidelijk andere juridische structuur hadden. Hoe verrassend het ook mag lijken, het is nog niet zo lang geleden dat beleggingsfondsen in aantal groter waren dan onderlinge fondsen.
Volgens het Investment Company Institute overtrof het aantal beleggingsfondsen 13.310 tegen 5.325 in 1994.
In 2012 meldde het Investment Company Institute dat er 5.787 trusts waren, waarvan 2.426 aandelen (aandelen) trusts waren, 533 belastbare obligatietrusts, en 2.808 belastingvrije obligatietrusts. UIT’s hadden tussen 2008 en 2012 een soort heropleving doorgemaakt toen de totale activa 71,73 miljoen dollar bedroegen – een cijfer dat in die periode meer dan verdubbeld was als gevolg van rentetarieven die naar nul gingen en veel beleggers die een verlangend oog wierpen op het beleggingsvehikel omdat veel sponsors prioriteit geven aan passieve inkomsten bij het samenstellen van een nieuw aanbod.
Ongeacht de recente renaissance, wordt de 71,73 miljoen dollar in UITs overschaduwd door de triljoenen dollars in gewone beleggingsfondsen en indexfondsen.
Voordelen
Een van de belangrijkste voordelen van UITs heeft te maken met de manier waarop vermogenswinstbelasting wordt behandeld. Met een traditioneel beleggingsfonds is het mogelijk om een verlies op uw belegging te ervaren, terwijl u wordt getroffen door belastingen op de vermogenswinsten van iemand anders; vermogenswinsten die u nooit hebt genoten. Het kan een echt probleem zijn voor bepaalde op waarde gerichte, op de lange termijn gerichte, buy-and-hold-strategiefondsen die zitten op hoog gewaardeerde effecten die zijn verkocht in een jaar voordat de huidige belegger de fondsaandelen verwierf.
Dit doet er niet toe als u in het beleggingsfonds belegt via een tax shelter zoals een Roth IRA of Roth 401 (k), maar het kan een echt probleem zijn als u rechtstreeks of via een gewone brokerage-account koopt. Dit probleem doet zich niet voor bij een beleggingsfonds, omdat de sponsor de effecten samenvoegt op het moment dat de order wordt geplaatst, wat betekent dat de kostenbasis voor de onderliggende holdings uniek is voor de oorspronkelijke koper.
Nadelen
Wanneer het beleggingsfonds dividenden en/of rente van de onderliggende effecten int, betaalt het de contanten uit aan de eigenaar. In tegenstelling tot een traditioneel open-end beleggingsfonds is het echter niet mogelijk om deze kasstromen onmiddellijk opnieuw te investeren in de trust zelf als gevolg van de manier waarop deze is gestructureerd (de UIT is een vaste portefeuille van vooraf geselecteerde effecten).
Dit betekent dat in stijgende markten een zogenaamde “cash drag” kan ontstaan, waarbij het rendement iets lager is dan het zou zijn geweest als exact dezelfde portefeuille hetzij rechtstreeks hetzij via een regulier beleggingsfonds was aangehouden. Dit is niet altijd een slechte zaak, want in dalende markten werkt het de andere kant op.
Een ander potentieel nadeel van beleggingsfondsen zijn de kosten op het moment van aankoop. Ik heb UITs gezien die zich richten op portefeuilles van nutsaandelen die binnen een jaar of twee na oprichting vervallen en een verkoopbelasting van 2,95% in rekening brengen bij aankopen van $ 50.000 of minder.
Dat is niet zo slecht als het klinkt als je bedenkt dat in tegenstelling tot een beleggingsfonds dat een vergelijkbare verkoopbelasting in rekening brengt, er geen kostenratio voor een beleggingsfonds is en u de aandelen kunt overnemen bij beëindiging van de trust; de verkoopbelasting dient als een de facto commissie op 50 tot 100 posities, waardoor het redelijk is. Toch, als u weet welke holdings u wilt, zal het vaak goedkoper zijn om ze zelf samen te stellen door aandelen rechtstreeks te kopen.