Door Jerrie Agunya & Geoffrey Matieso
Skip de misvatting dat je C++ moet kennen, java dit framework, dat framework, enz., om te slagen in het hebben van de beste coderingspraktijk. Je moet leren hoe je niet moet stoppen. Meestal, rond het begin van de reis van het bereiken van de beste coderingspraktijk, dingen worden echt moeilijk en dat is een feit.
Het feit dat code ziet er net als een code voor iemand die niet weet hoe om te coderen is waar, maar sommige dingen opvallen bij het beoordelen van de vaardigheden van een programmeur. Dus hoe identificeer je een goede programmeur met de beste codeervaardigheden? We zullen er een paar bespreken en naast elkaar zetten onder de volgende subrubriek.
Code Quality
Engineer en auteur Martin Fowler zei:
“Elke dwaas kan code schrijven die een computer kan begrijpen, goede programmeurs schrijven code die mensen begrijpen”
Een goede programmeur besteedt tijd aan het documenteren van zijn codes, de kans is groot dat hij zijn code niet begrijpt als hij er over een paar maanden nog eens naar kijkt. Ze houden hun teamgenoten tevreden met hun code en niet in wanhoop, het is een slechte gewoonte om code uit te kotsen die geschreven is met toekomstige onderhoudbaarheid in het achterhoofd. Hiermee bedoelen we dat de code niet is geschreven voor groei van de codebase en als er een update of een nieuwe functie moet worden geïmplementeerd, wordt het rommelig, vol met bugs en breekt.
Kwaliteit van de code is belangrijk voor schaalbaarheid, code moet goed gestructureerd zijn, netjes, goed gedocumenteerd, en met de juiste opmaak, gebouwd om te worden getest om kwetsbaarheden te voorkomen.
Snelle en rommelige code is snel, ja! Maar bedenk eens hoeveel uren er in de toekomst gaan zitten in het debuggen van die code.
Voorvereisten.
Voordat het coderen begint, moeten alle noodzakelijke voorvereisten zijn ingevuld om een solide basis te leggen voor het coderen. Deze omvatten de levenscyclus, architectuur, ontwerp, en de keuze van de programmeertaal. Softwareontwikkelingsmethodologie helpt bij het structureren, plannen en controleren van de levenscyclus van een project. Software-architectuur bepaalt wat er moet gebeuren en welk programmaonderdeel dat moet doen. Het definieert effectief de interface tussen verschillende programma’s wanneer het softwaresysteem veel programma’s bevat.
Architectuur stelt ook andere belanghebbenden in staat om de projectvereisten te controleren. Het ontwerp van de softwareontwikkeling moet gedetailleerd genoeg zijn om een goede leidraad voor de eigenlijke codering te vormen. Het maakt het mogelijk om de details in te vullen die in het architectonisch ontwerp zijn weggelaten. Verschillende programmeertalen zijn geschikt voor verschillende aspecten van het probleem. De programmeur moet op de hoogte zijn van de specifieke sterke en zwakke punten van de gebruikte taal. Het probleem en de bijbehorende programmeervereisten moeten worden begrepen om de beste taal te kunnen kiezen. De beste taal wordt gekozen op basis van de lijst van eisen.
Houd de code eenvoudig.
Code groepering maakt het gebruik van een paar regels code mogelijk met taken die binnen afzonderlijke blokken code worden gehouden. Gecompliceerde logica om iets eenvoudigs te bereiken moet tot een minimum worden beperkt, omdat de code in de toekomst door een andere programmeur kan worden gewijzigd. Kleine vereenvoudigingen van de code verhogen de productiviteit, verminderen scrollen en vermoeien de ogen. Het toevoegen van een commentaar aan het begin van elk blok code benadrukt ook visuele scheiding.
Programmeurs moeten een consistent naamgevingsschema en inspringing gebruiken, afhankelijk van het project. De namen moeten woordgrenzen hebben, d.w.z. camelCase of underscores. Het DRY (Don’t Repeat Yourself) principe moet worden gehandhaafd in alle code, aangezien de meeste applicaties repetitieve taken automatiseren. De programmeur moet ook deep nesting vermijden en de regellengte beperken. Het eenvoudig houden van de code verbetert de leesbaarheid.
Draagbaarheid.
Programmeurs moeten variabelen parametriseren en configureren voor de hosting omgeving buiten de applicatie. Dit kan een applicatieserver of database omvatten. Programmacode mag geen letterlijke waarden bevatten die verwijzen naar omgevingsparameters, zoals absolute bestandspaden, bestandsnamen, gebruikersnamen, hostnamen en IP-adressen. Hierdoor kan de applicatie niet draaien op een host die een andere opzet heeft.
Herbruikbaarheid.
Veel softwareprojecten beginnen met een bestaande baseline die het project in zijn vorige versie bevat. Afhankelijk van het project worden veel van de bestaande softwaremodules en componenten hergebruikt. Dit helpt om de ontwikkelingskosten en -tijd te verminderen als de componenten al zijn getest. Daardoor neemt de kans toe dat een softwareproject op tijd wordt opgeleverd.
Debuggen van de code en corrigeren van fouten.
Programmeurs moeten de volledige code schrijven en dan beginnen met debuggen en controleren op fouten en niet het hele programma. Deze aanpak bespaart tijd, omdat men uiteindelijk geen tijd verspilt aan het vinden van fouten.
Testing.
Voordat het coderen begint, worden testgevallen gepland en ontwikkeld terwijl de applicatie wordt ontworpen en gecodeerd. Unit tests voor individuele modules en functionele tests voor web services en applicaties worden ingezet, samen met debugging.
In conclusie, de beste coderingspraktijk zal u, als ontwikkelaar, in staat stellen om te zien welke waarde u aan de tafel kunt brengen. In het bijzonder, wat jij kunt doen dat anderen niet kunnen; niet “net zo slim zijn als die andere ontwikkelaars,” maar uniek zijn en de innerlijke techneut in jezelf naar boven halen.