True Crime & Justice
Op een stormachtige winterochtend verliet Ashley Pond, 12 jaar, een zevendejaars aan de Gardiner Middle School, op 9 januari 2002 rond 8 uur ’s ochtends haar appartementencomplex South Beavercreek Road in Oregon City, OR, op weg naar de halte van de schoolbus. Ashley heeft de school niet gehaald.
Het was een zwaar jaar geweest voor Ashley en ze droeg in haar korte leven meer pijn met zich mee dan een kind zou moeten. Op 5 januari 2001, iets meer dan een jaar voordat Ashley verdween, werd haar biologische vader, Wesley Roettger Jr., aangeklaagd voor 40 aanklachten wegens verkrachting en seksueel misbruik van haar gedurende meer dan 4 jaar. In maart daaropvolgend vertelde Ashley een vriend dat twee mannen haar molesteerden. Datzelfde voorjaar meldde Ashley’s leeslerares Linda Virden op de Gaffney Lane Elementary School aan de directeur Chris Mills dat Ward Weaver, 39 jaar, Ashley op de lippen had gekust toen hij haar op school afzette. In juni en juli ging Ashley met Ward, zijn vriendin, Tammy Place, haar 8-jarige dochter, en Mallori, Weaver’s 10-jarige dochter, mee op een twee weken durende vakantie naar Californië. Toen begon Ashley bij hun thuis te wonen. Begin Augustus: Ashley beschuldigde Ward ervan haar te hebben gemolesteerd en verhuisde. Ashley vertelde haar leesleraar dat Ward gedreigd had tegen haar te getuigen in haar vaders verkrachtingszaak.
Dingen leken te verbeteren voor Ashley die herfst. In oktober en november, leek ze gelukkiger en meer uitgaand. Een maatschappelijk werker vertelde de politie echter dat de kinderbescherming veel telefoontjes over haar en haar familie kreeg van bezorgde buren. Die kerst vertelde Ashley haar familie dat ze bang was voor Ward.
Op 9 januari 2002 verdween Ashley.
De politie ondervroeg Weaver en zijn dochter, Mallori, de volgende dag.
“Ward Weaver zei dat hij medelijden had met Ashley en dat hij haar zoveel mogelijk probeerde te helpen, maar toen beschuldigde ze hem ervan dat hij haar had aangeraakt, en dat was het,” rapporteerde Viola Valenzuela-Garcia, rechercheur in Oregon City.
Clackamas County sheriff’s deputy Marty Neiman, een hondengeleider, doorzocht het terrein rond Ward Weaver’s huis; op 19 januari met een zoekhond, maar Ward weigerde hen toe te staan om in zijn huis te zoeken.
Op 15 maart bood Harry Oakes, een particulier, en zijn speurhond, met toestemming van Lori Pond, aan om de omgeving te doorzoeken. Hij kreeg van Weaver te horen dat hij “uit de buurt moest blijven van pas gelegd beton” omdat hij “niet wilde dat het verknoeid werd”. De hond gaf een positief “doodsalarm” achter het huis.
Ward Weaver werd gearresteerd op 13 augustus. 13 augustus 2002 om 17.30 uur in Clackamas, nadat de 19-jarige vriendin van zijn zoon naakt was weggelopen, schreeuwend dat hij haar probeerde te verkrachten. Francis vertelde de hulpdiensten dat zijn vader toegaf Ashley en Miranda te hebben vermoord.
Terwijl Weaver in hechtenis zat, wegens poging tot verkrachting, werd hij door een grand jury aangeklaagd wegens moord met verzwarende omstandigheden. FBI-onderzoekers beveiligden zijn achtertuin met een hek van kettingschakels.
Tussen 24 en 25 augustus 2002 vonden huiszoekers Ashley onder de betonnen plaat in een vat, en Miranda in een kist in een gereedschapsschuurtje, beide op het terrein van Weaver.
Wever werd moord met voorbedachten rade ten laste gelegd.
De advocaten van Corvallis, Michael Barker en Peter Fahy, Weaver’s door de rechtbank aangewezen advocaten, vroegen om onbekende redenen van de zaak te worden gehaald, maar bleven uiteindelijk toch.
In eerste instantie beweerde de verdediging dat Weaver mentaal ongeschikt was om terecht te staan, maar na een evaluatie in het Oregon State Hospital deelden zij rechter Herndon mee dat hij weer in staat was om zijn verdediging bij te staan.
“Ik heb deze hele week geprobeerd uit te vinden hoe ik de pijn (van mijn hart en ziel die me niet komen bezoeken) kan laten ophouden. Ik kan maar aan één ding denken. Snij mijn hart eruit en snij de delen eraf die pijn doen. Zij is mijn hele hart.”
Op 11 januari 2004 werd Weaver behandeld voor scheermeswonden in het Willamette Falls Hospital en weer vrijgelaten.
Om de doodstraf te ontlopen, pleitte Weaver, 41 jaar, in september 2004 schuldig aan 17 aanklachten, te weten verkrachting, seksueel misbruik, mishandeling van een lijk en moord op Ashley en Miranda. Hij werd veroordeeld tot twee levenslange gevangenisstraffen zonder vervroegde vrijlating.
New York Times
Rouw en ontzetting op begraafplaats voor meisjes in Oregon
By DEAN E. MURPHYAUG. 27, 2002
Het slechte nieuws voor de familie van Miranda Gaddis kwam dit weekend, toen haar stoffelijk overschot door de plaatselijke autoriteiten werd geïdentificeerd. Maar in een zomer vol vermiste meisjes in het hele land was dat helaas niet het einde voor de rouwende familie.
Veel familieleden van Miranda zaten vandaag rustig in het gras met uitzicht op de plek waar Miranda, die sinds maart vermist was, vermoedelijk om het leven is gebracht. Het gerommel van een graafmachine was te horen toen onderzoekers verder graafden in de achtertuin van een huis dat tot voor kort werd gehuurd door Ward Francis Weaver III.
De heer Weaver is de man die de politie heeft geïdentificeerd als de hoofdverdachte in Miranda’s dood en in de verdwijning in januari van haar vriendin Ashley Pond. Miranda’s stoffelijk overschot werd zaterdag gevonden in een schuurtje achter het huis; een tweede stel stoffelijke overschotten, zondag gevonden in een vat dat in de achtertuin was begraven, werd vanavond bevestigd als die van Ashley.
Beide meisjes waren 13 en woonden in een appartementencomplex verderop in de straat van het huis van Mr. Weaver. De meisjes waren bevriend met Mallori, 13 jaar, de dochter van Mr. Weaver, en hadden in het huis logeerpartijtjes bijgewoond. “Als hij in staat was om dat twee meisjes aan te doen en het zo lang geheim te houden, dan had hij het al eerder kunnen doen”, zei Miranda’s tante, Terri Duffey. “Alleen God weet wat er in de achtertuin ligt. Ik hoop niets. Ik zou niet willen dat een andere familie meemaakt wat wij meemaken.”
De heer Weaver is niet genoemd als verdachte in andere vermissingszaken. Toch zijn dit gevoelige en zeer gecontroleerde tijden voor de autoriteiten die zich met dergelijke zaken bezighouden, en met de ongewone familiegeschiedenis van de heer Weaver neemt de politie niets voor vanzelfsprekend aan. De vader van Mr. Weaver, Ward Francis Weaver Jr., zit in de dodencel in Californië voor de moord op een jong koppel in 1981. Bij die misdaad begroef de oudere heer Weaver een slachtoffer in zijn achtertuin.
Daarnaast zit de jongere heer Weaver, die 39 is, in hechtenis op beschuldiging van aanranding en verkrachting van de 19-jarige vriendin van een van zijn zoons.
”We weten hoe belangrijk deze zaak is voor de gemeenschap,” zei Greg Horner, de hoofd plaatsvervangend officier van justitie voor Clackamas County, die een aanklacht tegen de heer Weaver wil indienen in de zaak van de twee meisjes. We zullen de tijd nemen om het goed te doen. We wilden er zeker van zijn dat elke actie door de juridische autoriteiten, door de rechtshandhaving, rechtsgeldig was.”
Beth Anne Steele, een woordvoerster van het Portland kantoor van de F.B.I., zei dat onderzoekers het één hectare grote landgoed aan het uitkammen waren met een handheld apparaat met grondpenetrerende radar. Ze zei dat ze op zoek waren naar anomalieën in de geologie. Leemtes waar geen leemtes zouden moeten zijn, voorwerpen waar geen voorwerpen zouden moeten zijn,” zei ze.
Tegen het eind van de middag zei mevrouw Steele dat het apparaat geen bijkomende menselijke resten had opgegraven.
Dat weerhield mevrouw Duffey en andere vrienden en familieleden, waaronder een van Miranda’s zusjes, Miriah, er niet van om hun stille wake aan de overkant van de straat te houden. Miriah, 12 jaar, sprak niet met verslaggevers en was meestal op zichzelf met een sweatshirt strak over haar hoofd getrokken. Maar toen ze een keer de capuchon afdeed, vertelden haar bleke gezicht en donkere gezwollen ogen over de beproeving van haar familie. Terwijl Miranda en Ashley in het middelpunt van de belangstelling stonden, zeiden mevrouw Duffey dat Miriah en andere vrienden en familieleden zich zorgen maakten over Mallori, de dochter van meneer Weaver, die na de beschuldiging van verkrachting uit zijn hechtenis was genomen.
Miriah had geen contact meer gehad met Mallori sinds het nieuws van dit weekend, zei ze.
”Het moet haar kleine hartje breken om te weten wat er met haar vrienden gebeurd is, en dan te bedenken dat het haar vader was die het gedaan had,” zei mevrouw Duffey.
Nabij hielden verschillende vrienden van Miranda en Ashley even halt om wat chips te eten en frisdrank te drinken. Ze zaten in de schaduw bij een geïmproviseerd gedenkteken voor de meisjes langs een hek met kettingen buiten het huis van Weaver.
Het was net als vroeger, zei Marissa Marquardt, 13. De meisjes gingen vaak naar de overkant van de straat om junkfood te kopen, terwijl ze met Mallori in het Weaver-huis rondhingen, waar alleen de vader en de dochter woonden.
”We bleven gewoon de hele nacht op om enge, stomme films te kijken,” zei ze.
Sommige van de meisjes zeiden dat ze zich nooit bedreigd voelden door Mr. Weaver. Sommigen gingen het huis van de Wever zelfs beschouwen als een veilig huis — een toevluchtsoord voor de angst die de verdwijning van hun twee vrienden de afgelopen maanden had veroorzaakt.
”Ik bracht hier het grootste deel van mijn dagen door,” zei Vanessa Schiel, 13, terwijl ze een roze teddybeer vasthield. ”Het was comfortabel voor mij, maar anderen waren dat niet. Ze vonden Ward gewoon te stil; hij was te achterdochtig.”
Vanessa’s moeder behoorde tot degenen die bedenkingen uitten over Mr. Weaver, maar Vanessa negeerde haar waarschuwingen.
”Nadat Ashley verdween werd ik niet verondersteld om daarheen te gaan, maar ik deed het toch,” zei ze. Na Miranda’s verdwijning ging ik er toch heen.”
Vanessa zei dat ze een gevoel van veiligheid vond in de politie- en media-aandacht die op het huis van Weaver was gericht. Mr. Weaver ontkende elke betrokkenheid bij de verdwijning van de meisjes, maar had verslaggevers verteld dat hij een verdachte was en hij werd vaak geïnterviewd door lokale en nationale nieuwsorganisaties.
”Ik dacht dat het de veiligste plek was om te zijn,” zei Vanessa. ”Mallori had zoveel liefde voor hem, ik kon me niet voorstellen dat hij dit zou doen.”
Veilig in de context van het Weaver-huis, en in ieder geval sommige van de bezoekers daar, klinkt echter misschien niet veilig voor veel anderen. Zowel Ashley als Miranda waren in het verleden seksueel misbruikt, volgens rechtbankverslagen en familieleden, en Ashley had meneer Weaver ervan beschuldigd haar te hebben misbruikt, hoewel hij niet strafrechtelijk werd vervolgd.
In een interview vorige maand in ”Good Morning America” gaf meneer Weaver toe te zijn gezakt voor een leugendetectortest over de verdwijningen van de meisjes. Hij zei ook dat hij Ashley had opgenomen vanwege problemen in haar huis, iets wat Ashley’s familie heeft ontkend.
”Ze proberen hier een vader en zoon verband te leggen omdat mijn vader een ernstig verleden heeft,” zei hij in dat interview. En dus heb je dat met, ja, mijn verleden en de beschuldigingen van een klein meisje tegen mij en, ja – ik bedoel, ze kijken naar mij en ik heb er geen probleem mee dat ze naar mij kijken als een verdachte.”
Met zijn media-vriendelijke houding, leek de heer Weaver zichzelf te presenteren als een zorgzame en goede vader die het slachtoffer was van een lastercampagne door de autoriteiten. De Oregonian meldde dat de heer Weaver vorige maand in een interview een vraag over een betonnen plaat die hij eerder dit jaar achter zijn huis had gegoten “weglachte”. Ashleys stoffelijk overschot, dat zondag werd gevonden, zat in een vat dat onder het beton was begraven.
”Ik ben een jacuzzi aan het plaatsen,” zei de heer Weaver tegen The Oregonian. De laatste keer dat ik keek was dat niet tegen de wet.”
Op het laatst was het echter de zoon van de heer Weaver, Francis, die zich tegen hem keerde nadat de vriendin van Francis zei dat de heer Weaver haar had verkracht. Francis Weaver suggereerde naar verluidt dat er een verband zou kunnen zijn tussen zijn vader en de twee vermiste meisjes, zeiden de autoriteiten.
Meer dan 20 jaar geleden, in de moordzaken tegen de vader van de heer Weaver, een zoon — Mr. Weaver’s oudere broer — de politie ook geholpen de misdaad op te lossen.
Ward Weaver III
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Redirected from Miranda Gaddis)
Ward Weaver III mugshot. Foto van Oregon DOC.
Ward Francis Weaver III (geboren op 6 april 1963) is een veroordeelde misdadiger. Hij zit een levenslange gevangenisstraf uit zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijlating wegens aanranding, verkrachting, poging tot moord en de moorden op Ashley Pond en Miranda Gaddis in Oregon City, Oregon.
Moorden op Ashley Pond en Miranda Gaddis
Miranda Gaddis (links) en Ashley Pond.
In augustus 1997 begon Weaver een affaire met een vrouw die hij op zijn werk had ontmoet. Uiteindelijk trokken ze in zijn huurhuis op South Beavercreek Road in Oregon City. Wevers 12-jarige dochter raakte bevriend met Ashley Marie Pond (geboren 1 maart 1989) en Miranda Diane Gaddis (geboren 18 november 1988.)
In augustus 2001 beschuldigde Ashley Weaver ervan dat zij haar had geprobeerd te verkrachten, maar de politie stelde geen onderzoek in. Op 9 januari 2002 verdween Ashley op weg naar school. Vrienden en familie, waaronder Miranda, begonnen naar haar te zoeken.
Twee maanden later, op 8 maart, verdween Miranda. Geen van beide meisjes werd ooit nog levend teruggezien. Na de verdwijning van de meisjes groef Weaver (met de hulp van zijn zoon) een gat in zijn tuin en bedekte dat met beton; Weaver vertelde zijn zoon dat het een plek was voor een bubbelbad.
Op 13 augustus werd Weaver gearresteerd wegens poging tot verkrachting van de 19-jarige vriendin van zijn zoon. Toen Weaver’s zoon 112 belde, zei hij tegen de hulpdiensten dat zijn vader toegaf Ashley en Miranda te hebben vermoord. In het weekend van 24-25 augustus vonden FBI-agenten de stoffelijke resten van Miranda Gaddis in een magnetrondoos in de opslagschuur. De volgende dag vonden ze de stoffelijke resten van Ashley Pond in een vat van 55 liter onder een betonnen plaat in zijn achtertuin.
Nieuwsberichtgeving
Portland Tribune-verslaggever Jim Redden kreeg al vroeg twee tips – een van Linda O’Neal, een privé-detective en een familielid van Pond – die hem ertoe aanzetten Weaver te ondervragen. Weaver vertelde Redden dat hij de hoofdverdachte van de FBI was, op een moment dat algemeen werd aangenomen dat er geen dergelijke verdachte was.
KATU televisienieuwsverslaggever Anna Song (nu Canzano) voerde een interview met Weaver voorafgaand aan zijn arrestatie. Tijdens het interview stond Weaver bovenop de betonnen plaat waar Ashley Pond was begraven.
O’Neal ging een boek schrijven over de zaak. Het boek was enigszins gefictionaliseerd, met samengestelde personages en gereconstrueerde gesprekken. O’Neal beweerde dat de inhoud van het boek accuraat was, maar de FBI bekritiseerde het boek, en maakte bezwaar tegen O’Neal’s karakterisering van hoe de zaak was opgelost.
Afgelopen
Op 2 oktober 2002 werd Weaver aangeklaagd en beschuldigd van: zes maal moord met verzwarende omstandigheden; twee maal mishandeling van een lijk in de tweede graad; één maal seksueel misbruik in de eerste graad; één maal poging tot verkrachting in de tweede graad; één maal poging tot moord met verzwarende omstandigheden; één maal poging tot verkrachting in de eerste graad; één geval van seksueel misbruik in de eerste graad; één geval van seksueel misbruik in de tweede graad; en twee gevallen van seksueel misbruik in de derde graad
In 2002 startte gouverneur John Kitzhaber een onderzoek door meerdere instanties naar de afhandeling van het eerste rapport over Weaver’s misbruik van Pond.
In september 2004 pleitte Weaver schuldig aan twee aanklachten en geen-bezwaar tegen de rest. Door een schikking kon hij de doodstraf ontlopen. Hij werd veroordeeld tot twee keer levenslang zonder voorwaardelijke vrijlating.