Een 68-jarige Japanse vrouw die zich presenteerde met abdominaal sensorisch verlies werd opgenomen in ons ziekenhuis. Drie dagen voor de opname had de patiënte plotselinge pijn in de rechter onderborst en zwakte in beide benen, samen met blaas- en rectale stoornissen. Hoewel de tastzin en proprioceptie intact waren, toonde lichamelijk onderzoek een verminderde gevoeligheid voor speldenprikken en temperatuur van haar buik en dijen. Op magnetische resonantie beeldvorming (MRI), toonde een sagittaal T2-gewogen beeld (T2WI) een abnormaal hoge signaalintensiteit in de thoracale streng, die zich uitstrekte van T5 tot T10 en die het voorste tweederde van de streng betrof (Figuur 1A; pijlen). Verder, een axiale T2WI onthulde de klassieke “oog van de uil teken” waarbij centraal-anterior cord stof (figuur 1B; pijl).1 De klinische symptomen van de patiënt en beeldvorming resultaten waren consistent met die van anterior ruggenmerg syndroom. Hoewel de etiologie van het syndroom onbepaald was, werd een voorste ruggenmergsinfarct vermoed op basis van haar klinische kenmerken, zoals het plotselinge begin van de symptomen.
Het anterieure ruggenmergsyndroom wordt veroorzaakt door beschadiging of obstructie van de anterieure spinale slagader, die de belangrijkste bloedtoevoer levert aan het voorste tweederde deel van het ruggenmerg.2 Dit syndroom is zeldzaam, slechts 8% van alle myelopathieën, en wordt gekenmerkt door verlamming van de extremiteiten, gedissocieerd gevoelsverlies, darm- en blaasfunctiestoornissen, en acute pijn ter hoogte van de ruggenmerglaesie.2 De etiologie is gevarieerd en omvat infarct, vasculitis, chirurgie, aortadissectie, en acuut trauma, terwijl het onduidelijk blijft in de 20%-30% van de patiënten.3 Typische bevindingen op MRI zijn hyperintense laesies op axiale T2WI in de voorste hoorns die de “uilenoog” configuratie laten zien.2 Deze bevinding op MRI is ook zeldzaam, en slechts een paar gevallen zijn beschreven in de literatuur. Ons geval is uniek omdat de diagnose van de zeldzame ziekte met succes werd gesteld op basis van klinische en beeldvormende bevindingen. De klinische diagnose van het voorste ruggenmergsyndroom is moeilijk vast te stellen; deze kan echter worden vastgesteld door zorgvuldig klinisch onderzoek ondersteund door MRI-bevindingen.