Deelnemers aan een viswedstrijd werpen lijnen uit vanaf een pier bij de uitstroom van Onondaga Lake in Syracuse, N.Y. David Chanatry voor NPR hide caption
toggle caption
David Chanatry voor NPR
Deelnemers aan een visderby werpen lijnen uit vanaf een pier bij de uitmonding van Onondaga Lake in Syracuse, N.Y.
David Chanatry voor NPR
Onondaga Lake in Syracuse, N.Y., wordt vaak het meest vervuilde meer in Amerika genoemd. Het werd gehavend door een een-tweetje: ruw en gedeeltelijk gezuiverd rioolwater van de stad en zijn voorsteden, en een eeuw van industriële dumping. Maar nu staat de laatste fase van een 1 miljard dollar kostende schoonmaak op het punt te beginnen.
Ter midden van stapels rapporten in zijn kantoor, werpt wetenschapper Steve Effler een blik op een oude voorpagina-kop van het Syracuse Herald-Journal: “Duikers vinden smurrie in Onondaga Meer.”
Smurrie was slechts een deel van het probleem van het meer. Effler, die het Upstate Freshwater Institute oprichtte, weet meer over het 4,5 vierkante mijl grote meer dan wie dan ook. Maar in de jaren vijftig, voordat hij het meer begon te bestuderen, was hij een kind dat langsreed op de achterbank van de auto van zijn ouders.
“Het meer was zo slecht dat je de ramen omhoog moest doen,” herinnert hij zich.
Zwemmen was toen al meer dan een decennium verboden. Vanwege de kwikvervuiling werd vissen in 1972 verboden, hoewel er niet veel vis in het meer zat. Effler zegt dat er zo weinig zuurstof was dat de vissen vaak direct uit het meer zwommen.
The Lake Makes A Comeback
Op een recente warme zomerdag, werpen ongeveer 150 mensen vislijnen uit vanaf de oever van Onondaga. Ze maken deel uit van een viswedstrijd, en velen zijn hier voor het eerst zoals Tammy Pengaro en haar drie kinderen.
Meer dan 60 soorten zwemmen nu in Onondaga, vergeleken met ongeveer een dozijn op het dieptepunt van het meer. Vervuiling in het meer was zo slecht voor zo lang dat weinig mensen in leven zelfs herinneren toen Onodaga had stranden, boothuizen en zelfs een pretpark aan de oever.
De opmerkelijke ommekeer van het meer is nog steeds niet volledig gewaardeerd door veel lokale bewoners. Het is gekomen na een decennia durende strijd met behulp van federale milieuwetten en de rechtbanken om herstelmaatregelen af te dwingen. Sam Sage van de Atlantic States Legal Foundation zegt dat er geen politieke wil was om een kostbare sanering uit te voeren van zowel ruw rioolwater als giftig afval dat voornamelijk door het bedrijf Allied Chemical werd gedumpt.
“De gemeente kon altijd zeggen: ‘Wel, wij zijn het probleem niet. Allied is het probleem. En Allied kon zeggen: ‘Wij zijn niet het probleem. De gemeente is het probleem.’ En wat mij betreft, spanden ze met elkaar samen,” zegt Sage, die een rechtszaak aanspande, waarna Onondaga County er uiteindelijk mee instemde zijn rioolwaterzuiveringsinstallatie te moderniseren.
Just A Band-Aid?
Voor de Superfund-helft van het schoonmaakwerk, zullen arbeiders binnenkort beginnen met het opzuigen tot 10 voet van giftige modder uit delen van het meer, waar ooit tot 20 pond kwik per dag werd gedumpt.
Syracuse, N.Y., heroverweegt zijn stedelijke snelweg
Honeywell, een opvolger van Allied Chemical, heeft de fabrieksterreinen al schoongemaakt en een ondergrondse barrièremuur gebouwd om te voorkomen dat verontreinigd grondwater in het meer sijpelt. Toch zal het project 85 procent van de bodem van het meer onaangeroerd laten.
Sid Hill, een leider van de Onondaga Nation, noemt het saneringsproject een dure pleister. Hij zegt dat de schoonmaak niet genoeg is voor een site die een belangrijke historische en culturele betekenis heeft voor zijn volk.
“Over zeven generaties, zal dat nog steeds een Superfund site zijn,” zegt Hill. “Voor de hoeveelheid schade die ze aan het meer hebben toegebracht, lijkt het niet eerlijk voor het meer of voor de mensen die het meer gebruiken.”
Reconnecting To A ‘Beautiful Jewel’
Ken Lynch, een regionaal directeur voor het New York State Department of Environmental Conservation, gelooft dat meer mensen het meer zullen gaan gebruiken zodra het schoon genoeg is om in te zwemmen.
“Dat betekent dat mensen in het meer kunnen springen en van het meer kunnen genieten. Je komt in contact met het meer zonder je zorgen te maken over verontreinigende stoffen die van invloed zijn op de menselijke gezondheid,” zegt Lynch.
Lange tijd bewoner Al Dahler zegt dat mensen moeten weten dat het meer aan het veranderen is.
“De grappen waren dat als je hier een vis ving je zou gloeien,” zegt Dahler. “Onondaga Lake is een milieu comeback in progress, en geleidelijk aan leren we ons opnieuw te verbinden met dit prachtige juweel.”
Het mag dan 100 jaar verloren zijn geweest voor de gemeenschap, maar over niet al te veel zomers vanaf nu zouden mensen weer kunnen zwemmen in Onondaga Lake.
Dit verhaal werd geproduceerd in samenwerking met het New York Reporting Project aan het Utica College.