Nu, een jaar na het maken van de film, ben ik een stuk beter gewend aan college. Maar ik zie de nieuwe lichting eerstejaars om me heen en stel me voor dat velen van hen dezelfde overgang doormaken. Dit is wat ik nu weet en wat ik mijn jongere ik graag had willen vertellen.
Je kunt je middelbare schoolvrienden niet klonen
Het idee dat mijn studievrienden stand-ins zouden moeten zijn voor mijn hechte relaties van thuis: onmogelijk. Een van de geweldige dingen van het naar de universiteit gaan is de kans om mensen te ontmoeten die niet hetzelfde zijn. Ik leerde elke relatie te koesteren om zijn uniciteit, om het andere perspectief en de andere ideeën die ze in mijn leven brachten. In het begin zocht ik naar mensen die me aan mijn vrienden van thuis deden denken, die een soortgelijke rol in mijn leven zouden spelen als zij doen. Maar ik begon te beseffen dat niemand hen kan vervangen – wat vreemd genoeg geruststellend was, en een opluchting om te erkennen.
Sociale media is niet de realiteit
Ik moest mijn tijd op sociale media tot een minimum beperken. Het werd een platform voor vergelijking. Ik evalueerde elke foto die mijn vrienden plaatsten, bepaalde of hun college er leuker uitzag dan het mijne, of zij meer vrienden hadden gemaakt dan ik, gewoon nietszeggende rechtvaardigingen voor mijn ongelukkigheid. Het was een troost toen oude vrienden me benaderden om te zeggen dat ze zich in de video konden vinden. Veel van hen waren mensen van wie ik dacht dat ze een fantastische tijd op school hadden. Sociale media versterken het idee dat je het altijd naar je zin moet hebben, dat het vreemd is om niet gelukkig te zijn en dat het leven een constante stroom is van goede ervaringen en foto-waardige momenten. Ik leerde mezelf dat ieders college-ervaring anders is, en langzaam begon ik het unieke van mijn eigen ervaring te omarmen.
Geef jezelf de tijd om je aan te passen
Overgangen zijn altijd moeilijk – ongeacht je leeftijd. Maar de sociale verwachtingen rond de universiteit leggen een overweldigende druk op studenten om zich naadloos aan te passen aan hun campus, zonder echt te beseffen hoe moeilijk het is om je leven te ontwortelen en met een schone lei te beginnen. Het moeilijkste om tegen worstelende eerstejaars te zeggen is dat acclimatisering tijd kost – en “gedijen” zelfs nog langer. Vrienden maken is een actief proces, en alle vooroordelen waar studenten mee aankomen kunnen voor een teleurstellende ervaring zorgen. Begrijp dat je eenzaamheid geen mislukking is, en dat je verre van de enige bent met dit gevoel. Stel je geest open en neem ervaringen zoals ze komen. Je zult je mensen vinden.
Emery Bergmann is een tweedejaarsstudent aan Cornell.