DSM-IV-TR criteria
- Over een periode van minstens 6 maanden, terugkerende, intense seksueel opwindende fantasieën, seksuele driften, of gedragingen die de (echte, niet gesimuleerde) handeling inhouden van vernederd, geslagen, vastgebonden, of anderszins laten lijden.
- De fantasieën, seksuele driften of gedragingen veroorzaken klinisch significante distress of stoornis in sociaal, beroepsmatig, of andere belangrijke gebieden van functioneren.
Geassocieerde kenmerken
- Seksueel masochistisch gedrag is meestal duidelijk tegen de vroege volwassenheid en begint vaak met masochistisch of sadistisch spel tijdens de kindertijd. De masochist ervaart seksuele opwinding van het fysiek of psychologisch ondergaan van pijn, lijden, en/of vernedering. Fantasieën, seksuele driften, of gedragingen waarbij het individu wordt geslagen, vastgebonden, vernederd, of op een bepaalde manier aan pijn wordt onderworpen kenmerken deze stoornis. Sommigen die aan seksueel masochisme lijden kunnen zich ongemakkelijk voelen bij of last hebben van deze fantasieën en seksuele driften, zodat zij er misschien niet naar handelen wanneer zij seksuele activiteit hebben met andere mensen, maar ze in privé kunnen uitvoeren. Er bestaat een gevaarlijke en mogelijk dodelijke vorm van masochisme, hypoxyfilie genaamd, waarbij personen seksueel genot of opwinding ervaren door middel van zuurstoftekort, zoals verstikking met handen of andere materialen. Hypoxyfilie is een gevaarlijke daad, waarbij het slachtoffer seksuele opwinding bereikt en probeert zijn of haar ervaring van een orgasme te versterken door zuurstofgebrek; dit gebeurt door wurging, met behulp van een plastic zak of een masker. Fouten bij hypoxyfilie kunnen leiden tot ernstig letsel, hersenbeschadiging of de dood. Bij parafilisch infantilisme, een andere vorm van seksueel masochisme, wil het slachtoffer behandeld worden als een zuigeling. Zulke personen dragen vaak luiers in deze situaties. De meeste infantilisten zijn heteroseksuele mannen. Dit kan te wijten zijn aan het gevoel van vrijheid en verlies van verantwoordelijkheid dat sommigen proberen te bereiken door middel van Infantilisme.
- Seksueel masochisme is een parafilie, waarbij een seksueel sadist een partner zal hebben die gewillig met hem of haar handelt. Seksuele masochisten hebben een verlangen of behoefte aan pijn of vernedering om de seksuele opwinding te versterken, zodat bevrediging kan worden bereikt. Tijdens seksuele opwinding of seksueel contact wordt het individu vernederd, geslagen, of krijgt het een of andere vorm van pijn of lijden. Voor de masochist is zij of hij meestal gebonden om het gevoel van hulpeloosheid te vergroten. Net als bij seksueel sadisme hebben sommige masochisten last van hun fantasieën, en deze kunnen tijdens de seksuele activiteit opkomen, maar er wordt niet naar gehandeld. Meestal gaat het in deze situatie om een verkrachtingsfantasie zonder ontsnappingsmogelijkheid. Sommigen voeren hun fantasieën uit in privé-situaties; meestal gaat het om zelfverminking, het zichzelf steken met spelden, of zichzelf elektrische schokken geven. Als de partner erbij betrokken is, kunnen de handelingen bestaan uit blinddoeken, vastbinden, billenkoek, zweepslagen, snijden en een of andere vorm van vernedering.
- Seksueel masochisme verschilt sterk van seksueel sadisme, maar vaak zijn de twee toch met elkaar verbonden. Seksueel masochisme heeft de neiging chronisch te zijn als het eenmaal de kop opsteekt, en de daden kunnen in ernst toenemen, en uiteindelijk leiden tot ernstig letsel of tot de dood. Seksueel sadisme is ook chronisch en de gedragingen kunnen in ernst toenemen. Er is ook een term die bekend staat als sadomasochisme, die wordt gebruikt om de situatie te illustreren waarin sadisme en masochisme beide aanwezig zijn in één persoon maar als verschillende stoornissen worden afgeschilderd, of afhankelijk van welke theorie wordt gebruikt, kan het ook worden gebruikt als vervanging voor beide termen.Masochisme is echter, net als sadisme, gevormd uit een eigennaam. De term is afgeleid van een Australische romanschrijver, Leopold von Sacher-Masoch, die deze stoornis in zijn romans uiteenzet.
Hitler als Masochist
Otto Strasser vertelde de OSS-functionarissen tijdens interviews op 13 mei 1943 dat Hitlers nichtje, Geli Raubal, hem een verhaal over Hitlers perversie had toevertrouwd. Zij had hem verteld dat “Hitler haar dwong zich uit te kleden… Hij ging op de grond liggen. Dan moest zij op haar hurken boven zijn gezicht gaan zitten, zodat hij haar van dichtbij kon bekijken en dit wond hem zeer op. Toen de opwinding zijn hoogtepunt bereikte, eiste hij dat ze op hem plaste en dat gaf hem zijn seksuele genot. Geli zei dat het hele optreden haar buitengewoon walgelijk voorkwam en … het gaf haar geen bevrediging.” Dit doet velen geloven dat Hitler een masochist kan zijn geweest. Een persoonlijke vriend van Hitler, pater Bernard Stempfle, ondersteunde deze bewering samen met de bewering van Geli Raubal. Hij zei dat er een compromitterende brief van Hitler aan Geli was geschreven, die Geli gelukkig voor Hitler nooit heeft ontvangen. In de brief zou Hitler melding hebben gemaakt van zijn masochistische en coprofiele neigingen. Een andere beschuldiging van zijn masochisme kwam van de Duitse filmster, Renaté Mueller. Zij was uitgenodigd om samen met Hitler de nacht door te brengen in zijn Kanselarij, waar Hitler, nadat zij zich hadden uitgekleed, “op de grond lag… zichzelf veroordeelde als onwaardig, allerlei beschuldigingen naar zijn hoofd slingerde, en alleen maar rondliep op een kwellende manier. Het tafereel werd ondraaglijk voor haar, en uiteindelijk gaf ze toe aan zijn wens om hem te schoppen. Dit wond hem zeer op; hij raakte steeds meer opgewonden”
(Waite, R. G. L. (1977). De psychopathische God Adolf Hitler. New York: Basic Books, Inc., Publishers.).
Child vs. adult presentation
Masochistische seksuele fantasieën beginnen vaak in de kindertijd, maar kinderen worden niet gediagnosticeerd met deze stoornis. Seksueel masochisme wordt meestal gediagnosticeerd tegen de vroege volwassenheid. Deze stoornis neemt een chronisch beloop aan dat per persoon kan verschillen in ernst en in gevaarlijkheid. Voor sommigen zal de gevaarlijkheid toenemen tot een niveau en een plateau bereiken, voor anderen kan het zo ernstig of gevaarlijk worden dat het kan leiden tot blijvende schade of zelfs de dood. Privé-daden kunnen zijn: zelfverminking, prikken met spelden, elektrische schokken, snijden, verbranden en verstikken. Partnerhandelingen kunnen zijn: spanking, zweepslagen, handboeien, ketenen, blinddoeken, en vernedering in de vorm van ontlasting, urineren, crossdressing, en het bespotten van dierlijk gedrag (zoals honden of katten).
Gender en culturele verschillen in presentatie
Mannetjes worden vaker gediagnosticeerd met seksueel masochisme dan vrouwtjes. Culturen kunnen verschillen in de manier waarop de individuen hun seksuele driften bevredigen in de richting van deze stoornis, maar alle culturen die zijn onderzocht zijn vergelijkbaar in presentatie.
Epidemiologie
Bijna dertig procent van de masochisten neemt ook deel aan sadistisch gedrag (sadisme). Er zijn minder dan 2 mensen per miljoen in de V.S. en andere landen die sterven aan hypoxyphilia, zuurstofgebrek. Er is geen significant verschil tussen de prevalentie van Seksueel Masochisme bij heteroseksuelen en homoseksuelen.
Etiologie
De oorzaken van seksueel masochisme zijn onduidelijk; er zijn echter een handvol theorieën die enig licht proberen te werpen op de etiologie van SM. Sommige theorieën proberen de aanwezigheid van seksuele parafilieën in algemene zin te verklaren. Bij parafilieën gaat het om seksueel sadisme en masochisme met ongewoon masturbeergedrag en met het gebruik van speciale seksuele apparaten en attributen. De meeste driften worden alleen uitgevoerd en, hoewel ze voor de gemiddelde persoon zeer ongewoon kunnen lijken, veroorzaken ze gewoonlijk geen schade aan het primaire individu of aan anderen. In sommige gevallen kan dergelijk gedrag wel degelijk schade berokkenen en in sommige gevallen kan het ernstig zijn. Ongewone seksuele praktijken komen voort uit verveling van traditionele seks of uit nieuwsgierigheid. Deze theorie gebruikt de leertheorie om haar bewering te staven dat parafilieën zich ontwikkelen omdat ongepaste seksuele fantasieën onderdrukt worden en sterker worden wanneer ze verboden worden. Wanneer het individu er eindelijk naar kan handelen, is hij of zij in nood of opgewonden en zo wordt de parafilie geassocieerd met de opgewondenheid. Een andere theorie verklaart dit gedrag als een vorm van ontsnappen (uit oude routine). Theorieën die voortkomen uit het psychoanalytische kamp suggereren dat jeugdtrauma’s een rol spelen bij de ontwikkeling van seksueel masochisme of sadisme. Deze stoornis wordt onvolledig begrepen, en de etiologie blijft onduidelijk.
Empirisch ondersteunde behandelingen
Gedragsbehandeling wordt gebruikt om parafilieën te behandelen en richt zich op het corrigeren en onderhouden van gezonde opwindingspatronen en masturbatie. Andere gedragstherapieën kunnen sociale vaardigheidstraining en cognitieve herstructurering omvatten. Medicatie kan ook worden gebruikt behandeling om fantasieën en gedragingen met betrekking tot parafilieën te verminderen. Het doel van medicamenteuze behandeling is de geslachtsdrift te verminderen, zodat het aantal seksuele fantasieën, erecties en seksuele gedragingen, zoals masturbatie en geslachtsgemeenschap, afneemt.
Prognose
- Omwille van het chronische beloop van seksueel masochisme en de onzekerheid over de oorzaken ervan, is behandeling vaak moeilijk. Het feit dat veel masochistische fantasieën sociaal onaanvaardbaar of ongewoon zijn, leidt ertoe dat sommige mensen die de stoornis hebben geen behandeling zoeken of voortzetten.
- De behandeling van een parafilie is vaak een gevoelig onderwerp voor veel professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Ernstige of moeilijke gevallen van seksueel masochisme moeten worden doorverwezen naar professionals die ervaring hebben met de behandeling van dergelijke gevallen.