Aan de 41+ weken zwangere mama-je kunt dit

Je voelt je misschien gedupeerd op dit punt. De artsen, blogs en babyboeken waren allemaal heel duidelijk: deze zwangerschap duurt 40 weken.

En toch, hier ben je, een week (of meer) over deze harde en snelle deadline, zonder einde in zicht, je buik nog steeds pijnlijk gezwollen terwijl je baby blijft rekken en buigen zonder enige schijnbare interesse om er ooit uit te komen.

Je bent er hoogstwaarschijnlijk heel, heel erg overheen.

Als je bent zoals ik, schommel je (soms per uur) tussen tranen en gelach. Je Google-zoekgeschiedenis wisselt uitsluitend tussen “natuurlijke manieren om weeën op te wekken” en “vroegste tekenen van weeën”, de laatste uitgetikt op je toetsenbord met de aarzelende hoop dat misschien dat extra maagzuur dat je vanmiddag had een goed teken is? Misschien zijn die rare (en uiterst oncomfortabele) persweeën op je baarmoederhals wel de eerste weeën? (Spoiler alert: Waarschijnlijk niet.)

Omdat je nog steeds zwanger bent.

Ik zie je, wanhopig elke suggestie afvinken in die “natuurlijke manieren om weeën op te wekken” lijst, levend van een dieet van pittig eten en ananas weggespoeld met frambozenblad thee. Je loopt en loopt en loopt ondanks ischias of gewone zenuwtrekjes elke keer als je baby naar beneden komt.

Je hebt seks (of je je nu sexy voelt of niet) en haalt je borstkolf tevoorschijn omdat de vrouw van de collega van je zus zweert dat dat haar uiteindelijk de bevalling in heeft geholpen. Je luistert naar (en probeert) elke suggestie die vrienden, familieleden en volslagen vreemden je aan de hand doen.

En je bent nog steeds zwanger.

Kortom, je probeert van alles. En niets werkt. Je vraagt je af of je eigenlijk wel een medisch wonder bent en stopt met googelen naar de risico’s van ricinusolie om de langste zwangerschap ooit op te zoeken. (375 dagen – maar liefst drie maanden langer dan normaal – maar de details zijn een beetje verdacht.)

Soms kun je om jezelf lachen, als je de draagtijd van een olifant aanhaalt (anderhalf jaar, maar dat wist je al door het eerder genoemde Googlen) en elke vraag naar je welzijn beantwoordt met: “Nou, ik ben nog steeds zwanger! Dus…!”

Andere keren ben je op de grens van ontroostbaar. Nachtelijke twijfels houden je wakker, ondanks de aanbevelingen van je arts of verloskundige om te profiteren van de mogelijkheid om meer te slapen. Je maakt je zorgen dat je iets verkeerd doet, terwijl de vragen “wat gebeurt er daarbinnen” zich in je hoofd blijven opstapelen. Je maakt je zorgen dat er iets mis is met je baby, de “wat-als” en “wat zal zijn” rollen door je hoofd als ’s werelds ergste kapotte plaat. Je maakt je zorgen dat je kapot bent.

En je bent nog steeds zwanger.

Elke wee wordt een kwelling, een plagerijtje van iets terwijl je ’s nachts voorzichtig begint te traceren of te gaan liggen in de zekerheid dat het vanavond echt gaat gebeuren… om de volgende ochtend wakker te worden terwijl alle tekenen van de bevalling ’s nachts zijn verdwenen. Waardoor je nog steeds onzeker bent. Nog steeds ongerust. Nog steeds zwanger.

Misschien voel je dat je je lichaam niet meer vertrouwt, of dat je je afvraagt of het wel weet wat het moet doen of wanneer het zover is. Zelfs als dit niet je eerste baby rodeo is, vraag je je af: “Weet ik eigenlijk wel hoe een bevalling voelt?”

Je begint de tijd te vergeten voordat je zwanger was.

Misschien begin je het gevoel voor het ruimte-tijdcontinuüm te verliezen nu iedereen en hun hond om je heen hun baby’s mee naar huis lijken te nemen. Zelfs vrienden met een latere uitgerekende datum dan jij. Zelfs beroemdheden waarvan je zweerde dat ze hun zwangerschap maanden na jou aankondigden. Zoals wanneer de YouTube-ster wiens prenatale workouts je volgt, aankondigt dat ze nog maar 30 dagen te gaan heeft, schreeuw je tegen je kleine telefoonschermpje: “IN THEORIE, KATRINA!”.

Je bent misschien een beetje zwangerschapsgek geworden.

Ik snap je, mama, want ik heb die overtijdse pijnen, die overtijdse rek en die overtijdse stress gevoeld. Ik heb dezelfde artikelen gelezen en herlezen, mijn verloskundige paniekerige sms’jes gestuurd, naar mijn buik gestaard, met tranen in mijn ogen, en me afgevraagd wat ik verkeerd doe.

En terwijl ik wachtte, probeerde ik me het volgende te herinneren:

Op het eerste gezicht is alles helemaal in orde. Meestal worden baby’s geboren als ze er klaar voor zijn, ook al is dat veel later dan wij. Geboortedata zijn noodzakelijk, maar het zijn ook schattingen. Ons hart erop vestigen is een snelle manier om ons in te stellen op teleurstelling.

Dit komt eigenlijk veel vaker voor dan je denkt. Slechts ongeveer 5% van de baby’s worden geboren op hun werkelijke uitgerekende datum. Hoe meer mensen je vertelt dat je over tijd bent, hoe meer verhalen er de ronde doen over overtijdige baby’s. Veel van mijn vrienden waren te vroeg geboren, en nog meer hebben zelf te laat geboren baby’s gekregen. Hoe geïsoleerd het ook voelt, je sluit je aan bij een grote club sterke vrouwen. Er is nog zoveel te waarderen aan deze tijd. Als het voelt alsof je die olifant evenaart in draagtijd, kan het moeilijk zijn om te onthouden wat een vluchtige tijd dit is. Maar vergeet niet hoe kort een zwangerschap is in het grote geheel der dingen. En als dit je laatste zwangerschap is, doe dan je best om je nog een beetje te verwonderen over de magie van je baby die in je buik beweegt. Verwonder u over het wonder dat zich op dit moment in uw lichaam voltrekt. En doe op zijn minst je best om te profiteren van deze laatste dagen waarin je ’s nachts kunt doorslapen en je niet altijd je handen vol hebt.

Er is geen verkeerde manier om een gezonde baby op de wereld te zetten. Je bent niet gebroken, mama. Je faalt niet omdat je lichaam niet meewerkt aan je zelfopgelegde verwachtingen. Elke dag van je overtijdige zwangerschap zal op een dag deel uitmaken van het verhaal van je baby – en van jou. Laat uw verwachtingen of het idee van een “perfecte” zwangerschap varen. Want geloof me, je baby zal hoe dan ook perfect zijn.

Op een dag (zo snel!) zal dit allemaal gewoon deel uitmaken van het verhaal van je baby.

Bedenk het als het perfecte voer om je kind een schuldgevoel aan te praten als hij een tiener is! (Grapje!) (Soort van!) Wanneer je wacht op een overtijd baby, voelt het alsof je hele leven in de wacht staat totdat je door kunt breken naar de volgende fase. Maar als het eenmaal zover is, vervaagt elke extra dag van de zwangerschap plotseling. Het enige wat je je herinnert, is hoe graag je die kleine baby wilde die nu in je armen ligt, en alles wat je hebt moeten doen om zover te komen, maakte gewoon deel uit van de reis – en voelt zo, ZO de moeite waard.

Je vindt het misschien ook leuk:

• Wanneer je 42 weken zwanger bent
• 7 dingen om over na te denken als je over je uitgerekende datum gaat
• Een brief aan mijn kleintje op de dag voor de geboorte van de baby