Vele legenden omringen de pelgrim, mysticus en gebedsgenezer Grigori Raspoetin, ooit adviseur van de Romanov familie en, zoals Boney M het ooit formuleerde, ‘Ruslands grootste liefdesmachine’. Maar van alle beroemde fabels zijn er maar weinig zo langdradig of amusant als de verhalen die direct te maken hebben met de gigantische geslachtsdelen van de Gekke Monnik. Sinds de moord op de Siberiër in 1916 hebben veel mensen beweerd de penis van de dode man te bezitten. Een prominente Russische arts stelt momenteel in zijn museum in St. Petersburg de echte wortel van Raspoetin tentoon.
Raspoetin Tentoonstelling Rondleiding
Boek je tickets online
Hang je even op! Hoe kan iemand beweren dat hij zo’n lul heeft vastgepakt, terwijl de Russische mysticus en koninklijk adviseur toch zeker met intacte takel is begraven? Nou, niet zo volgens sommigen, die ons willen doen geloven dat een dienstmeisje na Raspoetin’s dood in het bezit is gekomen van deze prijs. Sommigen zeggen dat Raspoetin gecastreerd was door zijn moordenaars en dat een dienstmeisje het in stukken gehakte… Errr… lid vond bij het opruimen de volgende dag. Anderen beweren dat de slimme meid, een van de vele bedgenootjes van de harige man, de worst na de autopsie als souvenir heeft afgehakt.
Wat de (on)waarheid van de zaak ook is, het (vermeende) feit is dat Raspoetins laadstok op vrije voeten was in de wereld. En net als in zijn hoogtijdagen, was het beest geneigd te zwerven. Het dook zelfs op in het Parijs van 1920, waar een groep Russische ex-patriaten de wonderbaarlijke speen aanbaden, ervan overtuigd dat hij hen vruchtbaarheid zou brengen.
Toen Marie Raspoetin (de dochter van de Gekke Monnik) echter hoorde over deze krankzinnige cultus, uitte ze haar extreme afkeuring over dit soort praktijken en eiste ze de terugkeer van papa’s piemel. Maar net toen het leek dat de heilige schacht eindelijk uit de annalen was verdwenen, dook hij in 1994 weer op voor een laatste hoera.
Het gebeurde dat Michael Augustine uit Californië de vrolijke John Thomas bij toeval in zijn bezit kreeg toen hij in 1977 de effecten van ene Dr. Ripple kocht. Dr. Ripple had samengewerkt met Marie Raspoetin aan een hagiografie van haar vader, en had dus de whopper willy geërfd bij Marie’s overlijden. Of had ze dat? Nadat Michael Augustine het voorwerp in kwestie aan Bonham’s veilinghuis had verkocht, werden er tests gedaan en bleek het geen penis te zijn, maar een uitgedroogde zeekomkommer.
En dat was het (bel)einde daarvan? Nee, siree. De laatste wending in de broek slang saga betreft eminente Russische arts Igor Knyazkin, hoofdarts van het Prostaat Centrum van de Russische Academie van Wetenschappen. De goede dokter opende in 2004 trots het eerste Erotica Museum van het land (in een kliniek voor seksuele gezondheid!) om enkele van de 15.000 voorwerpen tentoon te stellen die hij heeft verzameld tijdens zijn tijd als verzamelaar van seksobjecten. Onder hen – u raadt het al – is niemand minder dan het vermeende aanhangsel van de Gekke Monnik zelf.
Een indrukwekkende 11 inch (bijna 30 cm) lang, en zo dik als de meeste mannen polsen, de ingemaakte piemel meet zeker de rapporten van Rasputin’s rakende rapier – die volgens zijn dochter Marie (we zijn bang om te vragen hoe ze dit zou weten!
Dus de tentoonstelling van Dr. Knyazkin ziet er goed uit – bij wijze van spreken – maar is het echt de echte johnson? Welnu, er zijn geen tests uitgevoerd op het gemummificeerde monster, wat argwaan wekt, terwijl de algemene consensus onder zoölogen is dat het verstoten orgaan hoogstwaarschijnlijk ooit toebehoorde aan een paard of rund…
Maakt het gereedschapsverhaal van de penis van Raspoetin, vrij letterlijk, een lulverhaal.
Meer sleaze Vicar?