7 tekenen dat je een Fransman date (of met hem getrouwd bent)

Ah, de Fransen. Beroemd afgeschilderd als de meest romantische van alle culturen. Wie wil er nu niet het hof gemaakt worden in Parijs, met uitzicht op de Eiffeltoren, en gebeurt dat niet altijd zo? Wel, ik ga nu al een paar jaar uit met mijn Fransman, en we zijn onlangs getrouwd, dus ik sta op het punt om jullie de echte primeur te geven. Ben ik clichés aan het promoten? Misschien. Maar het is allemaal in de naam van plezier. Voor iedereen die een relatie heeft met een Fransman, ik hoop dat je je kunt inleven!

Disclaimer: Ik hou erg veel van mijn Fransman, en hij heeft deze post goedgekeurd voordat ik op publiceren klikte!

Zijn liefde voor stinkkaas kent geen grenzen.

Toen we op huwelijksreis naar Lille gingen, kon Jonathan niet wachten om Maroilles te proberen, een regionale specialiteit en een funky kaasje dat ruikt als een vuilnisbelt. Ik probeer graag nieuw voedsel uit, maar nadat ik een vleugje van een straatverkoper had opgevangen, wilde ik nog nooit zo kokhalzen. Ik heb gehoord dat de smaak vrij mild is, maar ik was niet in staat om het zelf te proberen. Het feit dat we op huwelijksreis waren, weerhield hem er niet van. Hij was gelukkiger dan een varken in…modder.

In de tijd dat we heen en weer vlogen om tijd met elkaar door te brengen, bracht hij me vaak wijn en kaas. Meestal een Camembert. En die was niet voor mij. Wanneer hij kaas uitzoekt in de kruidenierswinkel in de Verenigde Staten, gaat hij vaak voor kaas waarvan hij weet dat die in Frankrijk is gemaakt. Deze praktijk lijkt redelijk, totdat je zijn ware motief kent. Hij zegt dat kaas die een vliegreis heeft overleefd, de beste soort kaas is. Door de veranderingen in zijn omgeving rijpt en rijpt hij nog sneller. Wij hebben verschillende opvattingen over de drempel van rijpheid. Gelukkig hebben we onlangs een Tefal cave à fromage (kaaskelder) gekocht, die levensreddend is geweest voor onze koelkast (en waarschijnlijk ook voor ons huwelijk!).

Zijn kookkunsten zijn top.

Dag 4 van de Covid-19-quarantaine en Jonathan breekt een blik ravioli open. Hij heeft het opgefleurd met crème fraîche, kruiden uit de provence, komijn, peper en paprika (voor de kleur!). Ik ga niet liegen. Het was niet slecht. Dit was misschien niet het beste voorbeeld van zijn culinaire bekwaamheid, maar je begrijpt het idee. Sommige mensen denken dat maaltijden uit blik al klaar zijn, maar hij maakt nooit een blik open zonder er minstens vijf ingrediënten aan toe te voegen. Zelfs een potje bolognese tomatensaus krijgt de liefde van wat gesauteerde uien en tomaten samen met diverse kruiden.

Ik vind mezelf een goede kok, maar hij is duidelijk van een heel ander niveau. Als ik goed wil kunnen koken, moet ik namelijk een goed recept hebben en alle ingrediënten bij de hand. Ik kan niet zomaar iets uit de lucht plukken. Hij is een van die mensen die iets kan proeven en je precies kan vertellen welke kruiden het nodig heeft. Zelfs als er niets in de koelkast ligt, stelt hij op de een of andere manier een vullende, extravagante maaltijd samen, met gerookte zalm ernaast. Niemand weet waar de zalm vandaan komt. Ik ben er ook van overtuigd dat elke Fransman is voorgeprogrammeerd met kennis van de verhoudingen voor een perfecte saladevinaigrette. Nog een mysterie van het universum.

Hij gebruikt een mes bij elke maaltijd.

En bij de meeste snacks. Zijn bestek vaardigheden laten je soms voelen als een barbaar. Voor Jonathan stond ik bekend om mijn wrede bijten in appels, perziken en meloenpartjes. De Franse etiquette schrijft voor dat deze vruchten worden gesneden voordat ze worden gegeten. Waargebeurd verhaal: Ik zag ooit een Franse collega haar druiven schillen met een mes. Ze deed het zo vastberaden en zelfverzekerd dat ik aan veel van mijn keuzes in het leven twijfelde.

Jonathan gebruikt meestal een vork en een mes om klassiekers als wings, pizza en hamburgers te eten. Als we in de Verenigde Staten zijn, vind ik deze gewoonte een beetje gênant, maar uiteindelijk vertederend. (En ik moet toegeven dat ik er zelfs een beetje door beïnvloed ben.)

Hij is erg gevoelig voor kou.

Mijn Fransman komt uit Nieuw-Caledonië, een klein tropisch eiland, wat gewoon betekent dat hij nog meer klaagt over de kou dan de Fransen op het vasteland. Laatst had ik het raam open. Hij zei tegen me: “Het is hier net een koelkast.” Ok, het was maar 55 graden (13°C) buiten, maar ik denk dat hij een beetje dramatisch deed. Toen ik hysterisch lachte, zoals ik vaak doe, zei hij me dat hij verkouden zou worden. Hij herinnerde me eraan dat hij “in de oceaan geboren” was (we spreken de laatste tijd vooral Frans, dus zijn Engels is een beetje roestig geworden) en daarom meer warmte nodig had dan de gemiddelde mens.

De kamertemperatuur is een steeds terugkerende bron van onenigheid in ons huishouden, en ik vermoed dat het stiekem openen en sluiten van ramen voor elkaar een levenslang ding zal zijn. Ik ben de koppigste van ons tweeën en ik ben klaar voor deze uitdaging.

Hij geeft regelmatig directe feedback.

Franse mannen komen recht op hun doel af. (Dit is misschien een overgeneralisatie die ik met liefde over alle Fransen uitstrooi). Er is geen terughoudendheid als iets niet goed is of ontbreekt op een bepaalde manier, dus verwacht niet dat kritiek met een suikerlaagje aankomt. Zij zien het als eerlijkheid. Kleine kalkresten op de gootsteen die je een uur lang hebt geschrobd? Geen zorgen, hij laat het u weten!

Als u van plan bent uw Fransman om zijn mening te vragen, zorg er dan voor dat u klaar bent voor zijn antwoord. Hier is een recent voorbeeld: Tijdens onze lockdown in Parijs, heb ik geprobeerd om elke dag thuis te trainen. Ik vroeg voor de grap: “Denk je dat ik een six-pack zal hebben als dit voorbij is?” Hij (niet gekscherend) zei: “Je moet eerst van de brij af.” Nadat hij de situatie snel had ingeschat en zijn fout had ingezien, voegde hij eraan toe: “Ik hou van je moes!”. Niet veel beter. Het is oké, dames. Ik ben van plan veel brandstof te halen uit deze fout. Jullie weten waar ik het over heb.

Hij complimenteert je uiterlijk.

Directe feedback is echt leuk als het een compliment is. Fransen merken echt veranderingen in je uiterlijk op. Nieuw kapsel? Nieuw overhemd? Voor het eerst in een maand je wenkbrauwen geplukt? Je Fransman zal deze dingen opmerken, en hij zal het je laten weten als je er goed uitziet. Ik heb afgelopen weekend mijn nagels gelakt. Jonathan zei, “Hé, het is je trouwkleur.” *(Dus wat als ik op dit moment maar twee nagellakkleuren heb, en hij een 50/50 kans had?)

P.S. Het is essie Mademoiselle, als je het wilt weten.

Hiermee samenhangend, Fransen hebben de neiging om meer van een natuurlijke look te houden, in termen van make-up. Dit werkt echt in mijn voordeel, aangezien mijn vaardigheden op dit gebied vrij beperkt zijn. Het is vooral leuk om complimenten te krijgen als je er natuurlijk uitziet. Ik beheers misschien niet de je ne sais quoi, moeiteloze en toch verzorgde stijl van de Franse vrouw, maar mijn man zegt dat ik la tête d’une américaine (het uiterlijk van een Amerikaanse) heb, en ik moet maar geloven dat dat een compliment is. Maak mijn dromen nu niet kapot.

7. Hij is ongelooflijk romantisch.

Fransen worden vaak geportretteerd als romantisch en dromerig. Het is wat alle films ons vertellen. En dat accent! Ik ben echter getrouwd met een man die in de IT werkt. De nationaliteit doet er in dit geval niet toe. Verwacht geen handgeschreven gedichten en liefdesbrieven van een man die in de IT werkt. Deze concepten zijn gewoon onverenigbaar. Als je regelmatig van je voeten geveegd wilt worden, kies dan een Franse man met een ander beroep, en laat me dan alle sappige details weten bij een glas wijn. Ik zal op je wachten.

Heb je ooit een multiculturele relatie gehad?