Hip-hop in Japan is een interessant onderwerp, zowel wat betreft zijn oorsprong als zijn latere groei. Het genre is in een gezondere staat dan ooit tevoren, zoals een snelle blik op de lokale straatbladen zou aangeven, maar in sommige opzichten is het nog steeds in de muzikale marge, althans in termen van binnenlandse artiesten. Grote mediakanalen en labels zijn nog steeds een beetje terughoudend om zich te associëren met Japanse hiphop, waardoor artiesten zijn aangewezen op steun van de basis. Dit heeft op zijn beurt bijgedragen tot het ontstaan van een gepassioneerde nieuwe generatie fans. Ook op modegebied is de invloed van het genre in Tokio niet te onderschatten, want een snelle wandeling door Harajuku onthult een overvloed aan vintage sportjacks, bivakmutsen, basketbalshirts, slobberbroeken en andere overblijfselen van de hiphopcultuur uit de jaren ’90. Dit nostalgische element geldt ook voor veel van de hedendaagse artiesten, wier sounds eerder een meer relaxte houding weerspiegelen dan een snelle turn up. De levendige beatscene van het land versterkt dit alleen nog maar meer, waardoor het een krachtige locatie is voor artiesten en producers om zich binnen Japan te verbinden in plaats van overzee te zoeken naar ideeën. Kijk niet verder dan het invloedrijke Jazzy Sport label in het geval dit van enig belang.
Voordat we kunnen beginnen te praten over de nieuwe golf van opwindend talent moeten we kort ingaan op het prille begin van het genre en de daaropvolgende groei ervan in het midden van de jaren ’90 en het begin van de jaren ’00. Zeer vroege hints van hip-hop lyriek waren te horen in muzikale acts als Yellow Magic Orchestra, The Drifters en Snakeman Show, maar over het algemeen was het experimenteren ervan nog vrij beperkt in deze tijd. De eigenlijke culturele doorbraak kwam er eerder als een indirect gevolg van de breakdancing golf dan dat ze rechtstreeks door grote platenlabels werd overgebracht. In de jaren ’80 draaide Wild Style, een film over vroege hip-hop vernieuwers uit de Verenigde Staten, in Tokio in de bioscopen. Het bleek een groot succes te zijn, wat sommige performers uit de film ertoe aanzette om over te vliegen en hun moves in levende lijve te tonen. De bewegingsvrijheid van breakdancing, een soort buitenbeentje, hielp om individualistische en liberale expressie onder de jeugd in Japan op gang te brengen, wat op zijn beurt de populariteit van hip-hop muziek deed toenemen, samen met DJ-en en freestylen. In deze tijd begon ook de toevloed van platen uit de Verenigde Staten toe te nemen, met Hiroshi Fujiwara, alias de “Godfather of Streetwear” zoals we hem vandaag kennen, als een van de sleutelfiguren in deze beweging.
Het midden van de jaren ’90 was echt het moment waarop hip-hop commerciële tractie begon te krijgen in Japan, zowel in muziek- als in modetermen. Bekende namen als DJ Krush, Scha Dara Parr, Ozawa Kenji, King Giddra, en Lamp Eye hielpen het genre naar een groter podium te brengen en een aantal culturele grenzen te doorbreken die in de weg stonden. Dit was ook ongeveer de tijd waarin de verwevenheid met mode duidelijker werd, met veel populaire merken die begonnen samen te werken met hiphopartiesten. Tegen het begin van de jaren ’00 begon de Japanse scene echt te bloeien en te diversifiëren op eigen benen, toen artiesten zich begonnen te concentreren op Japanse zaken in plaats van te proberen thema’s uit de VS na te bootsen. Gezien de grote verschillen in taalstructuur, nam de lyrische ontwikkeling wat tijd in beslag, maar het markeerde niettemin de echte aankomst van hiphop in Japan en de intentie om voorgoed te blijven.
Snel vooruit naar vandaag, vinden we een nieuwe generatie rappers die bekend staan om hun muzikale inspanningen, maar ook om hun gevoel voor mode. De twee scènes zijn meer dan ooit met elkaar verbonden en brengen meer individualistische expressie door middel van hun liedjes en kleding. De sociale media hebben deze ontwikkeling alleen maar versneld en markeren een unieke tijd waarin artiesten alleen echt worden beperkt door hun eigen verbeelding, in plaats van door culturele grenzen. Voor onze nieuwste rubriek, gericht op Japan, hebben we een lijst samengesteld van 10 hiphopartiesten die de afgelopen jaren de scene hebben beïnvloed. Sommige meer gevestigd en anderen net op de come up, hopen we dat deze namen je een gevoel geven van hoe de lokale hiphopscene in 2017 is.
Anarchy
Een van de meest gevestigde namen op deze lijst, de 35-jarige heeft veel van de come up van Japanse hiphop uit de eerste hand meegemaakt. Zoals zijn naam al doet vermoeden, is de rapper zijn hele leven al zeer anti-establishment geweest, te beginnen met zijn ruwe puberteit toen hij deel uitmaakte van Bosozoku, een motorbende. Nadat hij de golven van King Giddra-lid Zeebra had opgevangen, besloot hij zich te wagen aan rappen. De geboren Osaka’er is sindsdien uitgegroeid tot een van de altijd aanwezige figuren in de Japanse hiphop. Hij heeft tot nu toe zes studioalbums uitgebracht onder het invloedrijke label R-RATED RECORDS. Als je hem niet live op het podium kunt zien, vind je hem misschien wel als model in een van de Japanse straatmagazines.
C.O.S.A.
C.O.S.A.’s reis naar de hiphop is onwaarschijnlijker als je bedenkt dat hij is geboren in Chiryu, Aichi, niet bepaald een van de culturele smeltkroezen van het land. Hij ontdekte hip-hop door zijn interesse in de low-rider cultuur, en op zijn twaalfde begon hij al teksten op papier te zetten. Kort daarna voegde C.O.S.A. zijn eigen productievaardigheden toe aan zijn repertoire, wat hem leidde tot een gezamenlijk album met CAMPANELLA, dat commercieel succes oogstte ondanks het feit dat het werd uitgebracht op een onafhankelijk label. Pas in 2013 verlegde C.O.S.A. zijn focus weer naar rappen, en sindsdien heeft hij gestaag golven gemaakt in Japan, vaak samenwerkend met mensen als Kid Fresino en jjj.
ISSUGI
ISSUGI, medeoprichter van DOGEAR RECORDS, is een van de meest gerespecteerde figuren in de Japanse underground hiphop. Zijn uitgebreide discografie gaat meer dan tien jaar terug, toen hij bijdroeg aan SEEDA en DJ ISSO’s CONCRETE GREEN als onderdeel van de MONJU naast Senninshou, Mr. Pug en 16FLIP, voordat hij zijn eerste project 103LAB.EP uitbracht in 2006. ISSUGI’s echte doorbraak kwam met de release van zijn eerste soloalbum Thursday in 2009, dat hem uiteindelijk koppelde aan meer invloedrijke beatsmeden als Budamunk en MASS-HOLE voor zijn tweede release in 2010. Snel vooruit naar vandaag, de inwoner van Tokio heeft een beetje meer in een achter-de-schermen rol gestapt, een handje helpen om enkele van de jongere talenten op het rooster van zijn label te vestigen. Met dat gezegd te hebben, zal elk project waar hij deel van uitmaakt waarschijnlijk veel aandacht krijgen. ISSUGI maakt ook deel uit van een duo act met BUDAMUNK; een dodelijke combo dat het allerbeste van rustgevende productie en lyrische bekwaamheid onder één noemer brengt.
KANDYTOWN
In plaats van de recente golf van trap muziek te omarmen, heeft KANDYTOWN zich consequent gericht op een veel meer nostalgisch jaren ’90 geluid, maar met een jeugdige twist. Bestaande uit 15 leden (16 voor het tragische overlijden van hun oprichter YUSHI), bestrijkt de eenheid alle spectrums van wat een hip-hop act ooit nodig zou hebben, gaande van MC’s, DJ’s, producers, ingenieurs tot zelfs filmregie. Ze zijn ook altijd aanwezig in de culturele publicaties van Japan en hebben zelfs samengewerkt met Reebok Classics. Nu getekend bij Warner Music Japan, is de groep klaar om 2017 zijn grootste jaar tot nu toe te maken.
Kid Fresino
Een van de meest veelbelovende jonge kanonnen in de scène van het land. Nog steeds op de jonge leeftijd van 23, Kid Fresino is het maken van een naam voor zichzelf met zijn energieke en zorgeloze houding, iets dat al zichtbaar was in zijn vroege bijdragen aan de groep Fla$hbackS naast jjj en Febb. Sindsdien is hij getekend door veteranen ISSUGI, S.L.A.C.K. en Senninshou via hun label DOGEAR RECORDS. Fresino werkte ook samen met Diaspora Skateboards, en leverde soundtracks voor enkele van hun video’s.
kiLLa
Een andere crew die de laatste tijd veel aandacht heeft gekregen. kiLLa is misschien wel de beste vertegenwoordiger van het nieuwe Tokyo hip-hop tijdperk, en mengt zware trap invloeden en Japanse wordplay tot een hard en verwoestend effect. Ze zijn ook vrijwel zelfvoorzienend, met productie, engineering en videoregie in eigen huis. Met een uniek gevoel voor flair en een ‘Don’t Give a F*ck’ houding, lijkt het alsof de kiLLa overname nog maar net begonnen is.
KOHH
KOHH’s opkomst naar de top van de Japanse hip-hop is vrij spectaculair geweest. Even eclectisch in zowel mode als muziek, is de 26-jarige een van de eerste Japanse rappers die echt een naam voor zichzelf heeft gemaakt in het buitenland. Hoewel hij in eigen land al veel aandacht kreeg met zijn reeks YELLOW TAPE-releases en een paar albums, zette zijn afsluitende vers in Keith Ape’s “It G Ma” hem internationaal pas echt op de kaart. Dit werd gevolgd door meer frequente optredens op Worldstar en zelfs een interview op HOT 97. Toevoegend aan zijn status als een cultureel icoon, kwam KOHH ook op de catwalk voor Hiromichi Ochiai’s FACETASM label tijdens Paris Fashion Week. Onlangs debuteerde hij met een brutale, rock-geïnspireerde sound op zijn laatste album DIRT II, waarmee hij opnieuw laat zien waarom hij op dit moment een van de meest intrigerende artiesten in Japan is.
PUNPEE
PUNPEE’s wortels als emcee gaan terug tot 2002, maar hij kreeg pas meer erkenning toen hij werd gekroond tot winnaar van de 2006 ULTIMATE MC BATTLE, een jaarlijkse wedstrijd gehouden door Libra Records. PUNPEE werd een artiest met lyrische kwaliteiten en vormde in 2007 samen met GAPPER het duo P&G. Zijn broer S.L.A.C.K. (zie hieronder) voegde zich kort daarna bij het duo en maakte er PSG van. Naast zijn eigen carrière als rapper, heeft PUNPEE ook bekendheid verworven als producer. Hij werkte mee aan bekende artiesten als Rhymester, TOWA TEI en tofubeats. Hij heeft zich ook uitgeleefd op het gebied van reclamejingles en won zelfs een kampioenschap sampler battle “MPC Gold Fingaz Kitchen” georganiseerd door Akai in 2009. Veilig om te zeggen, hij heeft zo’n beetje alles gedaan.
S.L.A.C.K.
Zowel een zeer capabele MC als beatmaker, wordt S.L.A.C.K. vaak gecrediteerd voor het uitbannen van een golf van meer chille tracks met een grotere nadruk op lyriek. De in Tokio geboren artiest vormde samen met zijn broer PUNPEE en GAPPER al vroeg in hun carrière het trio PSG, dat hen alle drie hielp zich te vestigen als opkomende artiesten. S.L.A.C.K.’s grote doorbraak kwam echter in 2009, toen hij zijn eerste twee officiële albums My Space en Whalabout uitbracht in een tijdsbestek van negen maanden onder zijn eigen label DOGEAR RECORDS. Sindsdien heeft hij zich gevestigd als een van de belangrijkste autoriteiten in de Japanse underground hip-hop en bracht hij nog vier volledige albums uit, naast tal van samenwerkingen.
THE OTOGIBANASHI’S
Het is echt moeilijk om THE OTOGIBANASHI’S sound te definiëren. De vibe van de crew is anders dan alles wat Japan eerder heeft gehoord, en dat is waarschijnlijk de reden waarom het echt in je geheugen blijft hangen. Hun obscure, speelse stijl is ook te zien in de muziekvideo’s van de groep, die variëren van duizelingwekkende DIY-achtige clips tot humoristische parodieën. Volgelingen van de Japanse streetwear scene zijn misschien zelfs bekend met het CREATIVE DRUG STORE imprint van de groep, dat al een vrij grote aanhang heeft vergaard en zelfs de aandacht van retail stalwart BEAMS heeft getrokken voor een pop-up winkel. De groep maakte vorig jaar ook zijn debuut in de internationale ether door een set over te nemen voor KNOW WAVE.